10. "Błękit szafiru" i "Zieleń szmaragdu" - czy na pewno jesteś po właściwej stronie?
Hej :)
Jakiś czas temu opisywałam na blogu książkę "Czerwień rubinu" - pierwszą część "Trylogii czasu" Kerstin Gier. Postanowiłam połączyć moją opinię o dwóch kolejnych epizodach Gwendolyn i jednym poście. Zapraszam :)
W sumie to moje przemyślenia nie zmieniły się od pierwszej części. Opisów miejsc jest mniej, więc łatwiej się czyta. Bałam się, że fabuła będzie przewidywalna, ale na szczęście moje obawy się nie sprawdziły. Historia do samego końca trzyma w napięciu i została zakończona z impetem. Zwroty akcji są niespodziewane, zaskakujące, ale nie są aż takie chaotyczne, więc łatwiej jest się połapać kto z kim, dlaczego i za ile.
Podoba mi się w końcu rozwinięcie wątku miłosnego między Gwenny i Gideonem. Czekałam na coś więcej połowę historii, aż w końcu się doczekałam i nie było aż tak źle. Jednak zabrakło mi drugiego wątku zakochania - Grace i Falka. W dwóch pierwszych częściach widać, że stara miłość nie rdzewieje i ta dwójka coś do siebie jeszcze czuje, koniec książki i nie wiemy co się z nimi stało dalej. Może po prostu za dużo obejrzałam Riverdale, gdzie ship jest z każdym? Możliwe...
Trylogia jest warta poświęcenia jej uwagi, szczególnie, że przeżywa chyba odrodzenie - niedawno zostały udostępnione nowe wydania (które szczerze mi się nie podobają - nie oddają tak bardzo klimatu jak te starsze). Tak jak pisałam - Fabuła zaskakuje, wątki są nietypowo zakręcone, cały czas krążymy wokół tajemnicy, którą powoli odkrywamy razem z głównymi bohaterami. Myślę, że i fani obyczajówek i fantasy mogą spokojnie sięgnąć po tą pozycję i się nie zawiodą.
Zbieram się powoli do obejrzenia ekranizacji wszystkich części trylogii, jestem ciekawa co tam reżyserzy powymyślali. Na pewno podzielę się z wami swoimi przemyśleniami ;)
Jakiś czas temu opisywałam na blogu książkę "Czerwień rubinu" - pierwszą część "Trylogii czasu" Kerstin Gier. Postanowiłam połączyć moją opinię o dwóch kolejnych epizodach Gwendolyn i jednym poście. Zapraszam :)
W sumie to moje przemyślenia nie zmieniły się od pierwszej części. Opisów miejsc jest mniej, więc łatwiej się czyta. Bałam się, że fabuła będzie przewidywalna, ale na szczęście moje obawy się nie sprawdziły. Historia do samego końca trzyma w napięciu i została zakończona z impetem. Zwroty akcji są niespodziewane, zaskakujące, ale nie są aż takie chaotyczne, więc łatwiej jest się połapać kto z kim, dlaczego i za ile.
Podoba mi się w końcu rozwinięcie wątku miłosnego między Gwenny i Gideonem. Czekałam na coś więcej połowę historii, aż w końcu się doczekałam i nie było aż tak źle. Jednak zabrakło mi drugiego wątku zakochania - Grace i Falka. W dwóch pierwszych częściach widać, że stara miłość nie rdzewieje i ta dwójka coś do siebie jeszcze czuje, koniec książki i nie wiemy co się z nimi stało dalej. Może po prostu za dużo obejrzałam Riverdale, gdzie ship jest z każdym? Możliwe...
Trylogia jest warta poświęcenia jej uwagi, szczególnie, że przeżywa chyba odrodzenie - niedawno zostały udostępnione nowe wydania (które szczerze mi się nie podobają - nie oddają tak bardzo klimatu jak te starsze). Tak jak pisałam - Fabuła zaskakuje, wątki są nietypowo zakręcone, cały czas krążymy wokół tajemnicy, którą powoli odkrywamy razem z głównymi bohaterami. Myślę, że i fani obyczajówek i fantasy mogą spokojnie sięgnąć po tą pozycję i się nie zawiodą.
Zbieram się powoli do obejrzenia ekranizacji wszystkich części trylogii, jestem ciekawa co tam reżyserzy powymyślali. Na pewno podzielę się z wami swoimi przemyśleniami ;)
Nowe wydania "Trylogii czasu"
Z ręku na sercu wam powiem, że jakoś ostatnio nie chcę mi się czytać. Jeśli już znajdę czas po szkole, to sięgam po telefon/komputer niż po książkę. Ale spokojnie... walczę z tym jak mogę.
Do zobaczenia w następnym wpisie ;)
zeBerka
Komentarze
Prześlij komentarz